porcelanowa-tancerka

Mam wrażenie, ze niekiedy szczęście jest trudniejsze do zrozumienia niz sie wydaje. Czasem zachlannie spijam nektar szczęścia innym razem piję malymi lyczkami aby jak najdlużej czuć jego smak. Gubię sie we wlasnym świecie...

Coraz więcej kwiatów zaczyna wybijać sie do góry....czasem wydaje mi sie, ze są one tworem mojej wyobraźni...czy jednak we śnie można czuc ich zapach i delikatność? Kiedyś tak bardzo pragnęlam szczęscia, ale teraz wydaje mi sie, że jest jeszcze dalej ode mnie. Mieszają sie we mnie dwa światy.....czuję się jednoczśnie szczęśliwa i winna. Jakby mój spokój byl dla kogoś przeszkodą....ty.....już niedlugo....

Mój ogród...z każdą chwilą odkrywam na nowo jego urok. Uwielbiam go. Kocham spacerowac po nim....czuję się jak królowa, to moje male pństewko....postanowilam zasadzić wiśnię...uwielbia kwiecie, ktore sie pojawi na nim niedlugo. Kiedy wreszcie poczuję smak prawdziwej wolności...

.....w domku z kart potrafię byc naprawdę szczesliwa bez ciebie....plomyczek...

Wiosna trwa.....nadal moje szczęście jest tak wielkie, ze powoli trace nad niem kontrolę. Wydaje mi sie, że zbyt dużo chcę, boję sie, ze kiedys zabraknie tego szczescia....

Staram się jednak o tym nie myśleć. Wolę pielęgnować moje kwiatki...chcę aby wyrosly i wydaly plon szczęscia. Chcialbym roztaczać piękno, ktorego jest tak malo. W każdym sercu, nawet najbardziej zatwardzialym przydalaby sie roślnika, ziarenko, tróre mogliby pielęgnować. Czasem tak niewleile brakuje....a wtedy przychodzi zaskoczenie....każdego czlowieka można zaskoczyć, nawet  tego o zatwardzialym sercu...

Roślinki poradzą sobie na każdej glebie...trzeba tylko je pokochać.

Jak kocham swój ogród, a kiedys uważalam milosc do roślin za glupotę. Teraz rozumiem dlaczego rolaniczy tak bardzo kochają każde ziarenko. To dziwne, ale w bardzo krótkim czase zdążylam wyhodoać  malńka roślinkę, która jest krokiem do przodu....wierzę...

...domek z kart....kocham swoje gospodrastwo bez względu na wady...