Komentarze: 7
Czuje się jak wilkolak. Dniem jestem normalna, a w nocy zamieniam się w potwora. Radość opuścila mnie z pierwszym deszczem. Powietrzy ulotnilo się z balonika szczęścia. Nie wierzę, że przez jedną noc mój cudowny nowy świat zniknąl znowu.....że zniknęly wszystkie nadzieje...nie ma już nic...
Zapatrzylam się w gladka taflę lustra....nie spojrzalam dalej. Nie sądzilam, że to mnie zniszczy. Ból byl zbyt wielki, żeby o tym pisać.....rana wciąz jest świeża i krwawi....boleśniej niż wcześniej. To zabija od środka.....jest trucizną
Chcialabym zasnąć.....nie mam sily na nowo odbudowywać swojego życia...w glowie mam pustkę...
...tylko zgliszcza zostaly po domku z kart po niedawnym pożarze....
...zapomnieć i już nigdy nie wrócić...tyle krwi...